YAVUZ SULTAN SELİM NEDEN KÜPE TAKIYORDU?????????????

Yavuz Sultan Selim neden küpe takmıştır?

Ben 'ın kuluyum. Bir kölenin, hizmetçinin yediği gibi yerim. Kölenin öbür adıda kuldur. Buna dair;
Yavuz Sultan Selim Mısır'ı alınca erkeklerin bazılarının kulaklarında küpe gördü sordu:
- Bu nedir? Onlar:
- Bizim burda erkek olan kölelere belli olsun diye küpe takarız. Yavuz Sultan Selim:
- Bir küpe de bana getirin, dünya benim kölem, bende ve Resûlü'nün kölesiyim dedi ve küpe taktı.


Elbisesini, papuçlarını ve kovalarını kendisi yamayıp, koyunları da bazan kendisi sağar, hayvanlara yem verir, çarşıdan alınacak şeyleri kendisi alıp getirir, yolculukta hayvanına kendisi yem verirdi. Bazan tımar da ederdi. Develerine kendi elleriyle yem bağlardı. Kısaca sefer ve hazerde hizmetini bazan sırf kendisi yapar, bazan yardım ederdi.

Medinelilerden birçoklarının hizmetçileri bazı işler için gelip, Resûlullah'ı çağırdıkta, arab âdeti üzere, gayet sâde olarak mübârek elleriyle ellerini tutup, birlikte yaya yürürlerdi.
Birçok miskin, fakir ve ihtiyaç sahiblerinin işlerini görmek için, onlarla birlikte yalnız olarak gider, yanına başka bir kimse almazdı.

Hastaları yoklar, ölü sahiblerine ta'ziyeye giderdi. Bu her zamanki âdetleri idi. Bazan sırf gönül almak (ve onu müslüman edebilmek) için, kâfir ve münafıkların hastalarını görmeğe de giderdi.

Her sabah namazını kıldıktan sonra cemâata dönüp:
- Hastanız var mı? ziyarete gideyim buyurur, varsa gider yoksa:
- Cenazesi olan var mı? oraya gidelim der, varsa gider, onu techiz ve tekfin eder ve defn için dahi varır, kabrine kadar giderdi. Yoksa:
- Rüya gören var mı? bize anlatsın? buyururdu.

Eshâbdan birini üç gün görmese, sorar uzağa gitmişse hayır duâ eder, şehirde ise yoklamaya gider, hasta ise elbette ziyaret ederdi.

Yolda rastladıklarına ilk önce kendisi selâm verirdi.

"Kavmin efendisi, onlara hizmet edendir" hadîs-i şerifi manasınca müsafirlerine ve Eshâbına bizzat hizmet ederdi.

Hiç kimsenin aybını yüzüne vurmazdı. Arkasından dahi şikayet etmezdi. Bir kimsenin sözünü ve hareketini beğenmese: "Bu insanlar niçin şöyle yaparlar" derdi.

Hak Teâlâ'nın Resûlü, Habîbi ve makbûlü iken:
- Ben elbette sizin 'ı en çok bileniniz ve O'ndan en çok korkanınızım. Hadîsi üzere, ta'zim ve huşû cihetinden, Hak Teâlâ'dan son derece korkar:
- Muhammed'in rûhu, yed-i kudretinde olana yemin ederim ki, (Muhammedin ruhu elinde olan 'a yemin ederim ki); Eğer siz benim gördüğümü görseydiniz, az güler, çok ağlardınız, buyururdu. Havada bulut görse:
- Yâ Rabbi, bunu, azab bulutu etme! der, rüzgar esse:
- Yâ Rabbi, senden onun hayırlı olmasını, içindekilerin hayırlı olmasını ve onunla bize hayır göndermeni istiyorum, diye dua eder, gök gürlerse:
- Yâ Rabbi, bizi gadabınla öldürme, azabınla helâk etme ve bundan önce bize afiyet ver, diye yalvarır, namaz kılacağı zaman vakı olan incelik ve hallerden, yanında olanlar, ağlayan insanın içini çekmesi gibi sesler işitirler, Kûr'ân okurken, korku âyeti geldikte 'ın rahmetine sığınır, rahmet âyeti geldikte 'ın rahmetini ricâ eder, tenzîh ('u Teâlâ'nın her türlü kusur ve noksandan uzak bulunduğuna inanma) ve takdîs ('a şükretme, ululama) âyeti geldikte, Cenâb-ı Hakk'ı takdîs ederdi. (Mir'at-ı Kainat, Cild 1, Sayfa: 541)

Her gece sürme sürer, mübarek gözlerinin herbirine üçer kere çekerlerdi.
Evinde ayna, tarak, sürme kutusu, misvak, makas, iğne, iplik eksik olmaz, sefere gidince, bunları elbette yanında götürürdü.